Sjouwen met de goden

De Perzische koning Cyrus II de Grote (6e eeuw v.Chr.) is eerder verschillende keren besproken, vooral omdat van zijn opkomst interessante anekdotes zijn overgeleverd die door de Griekse historicus Herodotus (±485 - ±425 v.Chr) in zijn werk zijn opgetekend. Dit vertelt echter niet het hele verhaal, want in tegenstelling tot een aantal anderen is Cyrus veel meer dan een aantal interessante anekdotes. Cyrus stichtte één van de machtigste rijken uit de geschiedenis en is bovendien de geschiedenis in gegaan als een man met een fantastische reputatie.

Eén van de belangrijke bronnen over de koning is eerder in een editorial aan bod gekomen. Aan de hand van de Cyrus-Cylinder. Dit voorwerpje bevat een verslag van Cyrus' verovering van Babylon, alwaar hij een aantal beslissingen van de daar heersende koning Nabonidus (r. 556 - 539 v.Chr.) terugdraaide (Cyrus Cylinder 32-33):

Ik bracht de beeltenissen van de goden, die daar [in Babylon] verbleven, terug naar hun plaatsen en liet hen verblijven op hun eeuwige verblijfplaatsen. Ik verzamelde al hun inwoners en bracht hen terug naar hun huizen. Verder bracht ik, op bevel van Marduk [een belangrijke god], de grote heer, de goden van Sumer en Akkad [regio's in Zuid-Irak], die Nabonidus tot de woede van de heer van de goden had meegebracht naar Babylon, onder in hun woningen in hun fijne verblijfplaatsen.

Dit gesjouw met standbeelden toont de relatie tussen de mens en hun goden en laat zien dat het beeld van een almachtige en onkwetsbare god een relatief nieuw verschijnsel is. Eerder zagen we dat de Romeinen in staat waren goden te lokken. Dat ging dan nog uit vrije wil. Dat de goden uit Perzië en de landen in die regio door een koning tegen hun zin konden worden meegenomen en afhankelijk waren van de acties van een andere koning om terug naar huis te kunnen gaan, geeft een bijzonder beeld.

Boekentip voor vandaag:
Jesse Russell, Cyrus Cylinder