Troll, don't feed the emperor

Keizer Julianus (331 - 363 n.Chr.) is een controversiële man in de geschiedenis. Afhankelijk van degene waar je mee spreekt is Julianus een held of een schurk van de hoogste orde. Dat is omdat hij de laatste Romeinse keizer was die weerstand bood tegen het opkomende christendom. Dit was omdat Julianus een boekenwurm was, een man met een uitzonderlijk talent, een filosoof, maar eigenlijk geen echte keizer.

Maar Julianus was ook een man uit een aanzienlijke familie, die van keizer Constantijn (±280 - 337 n.Chr.) die niet de moeite nam een goed plan voor zijn opvolging na te laten toen hij stierf. Zijn zoon Constantius II (317 - 361) wist met heel veel geweld de macht naar zich toe te trekken, maar dat betekende wel dat de hele familie van Constantijn op de boekenwurm na, dood was. Dit is dan bij uitstek zo'n moment waarop Constantius een collega nodig had om orde op zake te stellen in Gallië. Zoiets blijft in de familie, dus werd Julianus achter zijn boeken vandaan getrokken, kreeg hij een uniform aan en mocht hij een leger aanvoeren.

Julianus

Bron: Wikipedia

Opmerkelijk genoeg bleek Julianus een uitstekend generaal en wist hij in die hoedanigheid de liefde van zijn soldaten te vergaren, maar Julianus had ook een pestkop die het op hem gemunt had: de generaal Barbatio (overl. 359 n.Chr.). Volgens de Romeinse soldaat-historicus Ammianus Marcellinus (±330 - 400 n.Chr.) deed hij alles om Julianus dwars te zitten. Een bloemlezing (Romeinse Geschiedenis XVI.11.8-12):

In diezelfde tijd raakten de barbaren die aan onze kant van de Rijn woonachtig waren, door de komst van onze legers in paniek. Sommigen begonnen vakkundig versperringen van zware boomstammen aan te leggen op de wegen die toch al moeilijk begaanbaar en van zichzelf tamelijk steil waren. Anderen bezetten de eilanden waarvan er her en der nogal wat in de Rijn lagen en begonnen daarvandaan rauw en onheilspellend schreeuwend de Romeinen en de caesar uit te jouwen. Daardoor getergd wilde Julianus er een paar laten pakken en vroeg daarvoor van Barbatio zeven van de schepen die deze klaar had liggen om ze aaneen te koppelen tot pontons voor een oversteek van de rivier. Maar liever dan hem ter wille te zijn stak Barbatio ze allemaal in brand.[...]Er zat trouwens voor de soldaten weinig anders op dan te leven van wat ze zelf vergaard hadden, omdat ze, tot hun grote ergernis, van de proviand die voor hen kort daarvóór was aangevoerd, niets kregen: een deel daarvan had Barbatio zich namelijk, zonder zich van iemand iets aan te trekken, toegeëigend toen het transport in zijn buurt kwam, waarna hij de rest op een hoop had gegooid en in brand gestoken!

Uiteindelijk won Julianus ook deze strijd. Na Constantius' dood was hij zelfs nog een paar jaar alleen keizer. Een vergeten borstplaat en een speer maakten hier uiteindelijk een einde aan.

Boekentip voor vandaag:
Ammianus Marcellinus, Julianus, de laatste heidense keizer