De keizer ís niet dood!

De Romeinse keizer Nero (37 - 68 n.Chr.) stierf. Hij ging door, kassie wijle, hij ging eraan. Dat gebeurde in 68 n.Chr. Ik moet toegeven dat dit niet het beste begin van een blogpost is dat ik ooit geplaatst heb, maar het moet even zo, want anders komt de boodschap niet over. Nero is dood.

Deze boodschap was voor sommigen een feest waarvoor de eerder kort besproken vrijheidsmuts uit de mottenballen gehaald kon worden. Anderen konden de dood van Nero niet echt een plaats geven. De Romeinse biograaf Gaius Suetonius Tranquillus (68/69 - 140 n.Chr.) tekent op wat ermee gedaan werd (Nero 57.1):

Er waren er echter sommigen die zijn tombe lange tijd decoreerden met lente- en zomerbloemen en dan weer standbeelden van hem in jongenstoga op het spreekgestoelte plaatsen, dan weer edicten van hem publiceerden, alsof hij nog steeds in leven was en spoedig zou terugkeren en zijn vijanden zou vernietigen.

Nero was écht dood!

Boekentip voor vandaag:
Suetonius, Keizers van Rome