Altijd reden voor een feestje!

Hoera, dit blog bestaat vandaag één jaar! Dat was eigenlijk niet eens bedoeling en ik ga er ook maar niet vanuit dat ik volgend jaar nog steeds dit blog heb. Aan de andere kant weet je het nooit zeker. Hoe dan ook, om ervoor te zorgen dat we het allemaal overleven het komend jaar, heb ik gelezen, moeten we een Eeuwfeest organiseren. Dat deden de Romeinen ook. Vanaf heel vroeg in de geschiedenis van de stad werden ongeveer iedere eeuw Ludi Saeculares georganiseerd. Het was de bedoeling dat dit feest zó speciaal was dat je er je hele leven van kon nagenieten, want het zat er - tenzij je zo oud werd als een aantal Sumerische koningen - niet in dat je het nog een keer kon meemaken. Dat was de bedoeling, maar de Romeinse biograaf Gaius Suetonius Tranquillus (69/70 - 140 n.Chr.) meldt dat er twee cyclussen van feesten waren. Hierdoor kon een aantal mensen zowel de feesten van keizer Augustus in 22 v.Chr. als die van Claudius in 47 n.Chr. meemaken (Claudius 21.2).

Zoals gezegd, deze feesten zijn absoluut noodzakelijk voor het voortbestaan van het rijk, zo merkt een interessante bron op. Het gaat hier om de heidense Byzantijnse geschiedschrijver Zosimus (5e eeuw n.Chr.). Hij leefde als heiden in Byzantium, misschien wel dé christelijke beschaving van de wereldgeschiedenis. De Engelse vertaling voor Ludi Saeculares is Secular Games, maar er was niets seculiers aan dit feest. Het ging om het afdwingen van de gunst van de goden, iets dat niet te plaatsen viel in wereld van één god. Het probleem van de Romeinse wereld was volgens Zosimus dan ook eenvoudig (Boek 2 39-40, moderne paginanummers):

De geschiedenis vertelt ons dat, zolang de ceremonies juist werden uitgevoerd, naar de instructies van de orakels, het rijk veilig was en het er goed voor stond om de heerschappij over bijna de hele bekende wereld te behouden; aan de andere kant, wanneer ze werden verwaarloosd, zo rond de tijd dat Diocletianus de keizerlijke waardigheid liet varen, viel het in verval en degenereerde in barbarisme. Ik zal met chronologie bewijzen dat ik niets dan de waarheid spreek. In de periode vanaf het consulaat van Chilo en Libo [204 n.Chr. de Romeinen noemden de jaren naar de consuls] waarin [Septimius] Severus de eeuwfeesten of riten vierde, tot het negende consulaat van Diocletianus en de achtste van Maximianus, lagen 101 jaren. Vervolgens werd Diocletianus van keizer een gewoon burger en volgde Maximianus zijn voorbeeld. Maar toen Constantijn en Licinius in hun derde consulaat waren, waren de 110 jaren voorbij en had het festival plaats moeten hebben, volgens het gebruik; maar dit werd nagelaten en de zaken gingen vervolgens bergafwaarts naar hun huidige ongelukkige situatie.

Altijd een reden voor een feestje dus!

Boekentip voor vandaag:
Zosimus, The History
Verschillende auteurs, Ancient Roman Festivals