De keizer die van zijn moeder op de bank moest slapen

Afgelopen zomer kwam hij al een keer aan bod, de filosoof-keizer Marcus Aurelius (121 - 180 n.Chr.) en zijn relativering van het keizerlijke ambt. Als aanhanger van het stoïcisme had hij nog wel een aantal andere a-typische eigenaardigheden in zijn arsenaal. Marcus Aurelius is de geschiedenis in gegaan als een hele gematigde heerser die geen speciale aandacht toonde voor luxe en extravagantie (waar zijn broer en medekeizer Lucius Verus (130 - 169 n.Chr.) weer wel een handje van schijnt te hebben gehad). In de Historia Augusta, een biografisch werk van vermoedelijk zes verschillende auteurs komt de liefhebberij van het ruwe leven die bij de keizer uit zijn filosofische opvattingen voortkwam, naar voren (Marcus Aurelius 2.6): 

Toen hij twaalf jaar oud was, nam hij de kleding van een filosoof aan en iets later ook de hardheid, waarmee hij zijn studie deed, gekleed in een Griekse mantel en slapend op de grond. Op aandringen van zijn moeder ging hij met tegenzin akkoord om te slapen op een bank waar huiden overheen gedrapeerd waren.

Het blijkt toch opmerkelijk hoe verschillend heersers zijn waar het aankomt op luxe en hardheid.  En toch wel opmerkelijk dat je als keizer toch naar je moeder moet luisteren.

Boekentip voor vandaag:
G.W. Adams, Marcus Aurelius in the Historia Augusta and beyond