Met een blok beton in het water

Eerder deze maand las ik dit artikeltje over Romeins beton dat sterker zou zijn dan modern beton. Het Romeinse beton werd opgebouwd uit kalksteen, puin en pozzolaan dat in contact met water keihard wordt. De Romeinse architect Marcus Vitruvius Pollo (± 85 - 20 v.Chr.) licht toe waar het spul zijn bijzondere eigenschappen aan te danken heeft (Over Architectuur II.6.1):

De reden hiervoor lijkt te zijn dan de ondergrond op de flanken van de bergen [vulkanen] in deze regio's heet is en vol zit met warme bronen. Die zou zo niet zijn geweest als er onder hen geen enorme vuren van brandend zwavel of aluin of asfalt waren. Dus het vuur en de hitte van de vlammen, die heet van ver binnen door de spleten naar boven komen, maken de bodem er licht en het tufsteen dat daar gevonden wordt, is sponsig en vrij van vocht. Zodoende zorgt het plotseling opgenomen water, wanneer deze drie substanties die allemaal gevormd zijn door een soortgelijk principe door de kracht van vuur, samen gemengd worden, dat ze samenhangen en het vocht verhardt ze snel zodat ze een vorm aannemen die noch de golven, noch de kracht van het water kunnen oplossen.

Het geheim van de Romeinse bouwkunst en waarom de triomfbogen en het Pantheon nog staan.

Boekentip voor vandaag:
Vitruvius, The Ten Books On Architecture