Uit naam van een rottend lijk

Niet alle Romeinse keizers hebben een even indrukwekkend palmares om op terug te kijken. Met name de keizers uit de periode van de crisis van de derde eeuw n.Chr. zijn niet allemaal even beroemd geworden. Een mooi voorbeeld hiervan is de keizer Numerianus (±253 - 284 n.Chr.) die met zijn vader Carus (224 - 283 n.Chr.) op pad was in het Oostelijk deel van het Romeinse Rijk. Toen Carus overleed kwam Numerianus aan de macht, samen met zijn broer Carinus (±250 - 285 n.Chr.). Opvallend is dat het drietal binnen een tijdsbestek van een paar jaar na elkaar overleed en opgevolgd werd door één van de grootste keizers uit de Romeinse geschiedenis, de eerder genoemde Diocletianus (242 - 305 n.Chr.)

Waarom bespreken we Numerianus nu? Dat heeft te maken met het feit dat hij ná zijn dood nog steeds de hoogste autoriteit in het legerkamp was. Tenminste, vrijwel niemand wist dat hij dood was, want zijn vertrouweling en schoonvader Arrius Aper (waar we verder niet veel van weten) bleef in naam van de keizer met bevelen uit diens tent komen. Volgens de Romeinse historicus Aurelius Victor (±320 - 390 n.Chr.) had Aper alleen één dingetje vergeten (Boek Over de Keizers XXXVII.4-6):

Numerianus, zijn [van Carus] zoon, die in een [verduisterde] draagbaar werd gedragen (hij had een ziekte aan zijn ogen opgelopen) was ook vermoord in een plot met Aper, zijn schoonvader, als aanstichter. Terwijl zijn dood verborgen bleef bij bedrog totdat Aper zelf de macht kon opeisen, werd zijn misdaad openbaar door de stank van het lijk.

Dat had schoonpapa niet zo handig gedaan.

Boekentip voor vandaag:
Aurelius Victor, Liber de Caesaribus