Hier rust de gulzige kraai

De eerder genoemde biograaf Diogenes Laërtius (3e eeuw n.Chr.) noemde voor vrijwel alle filosofen die hij besprak de grafschriften. In een paar zinnen kwam dan naar voren wat volgens die filosoof het basiselement van alle dingen was of hoe hij over gelukkig zijn dacht en dat hij gewoon allround heel slim was. Niet iets om je voor te schamen in de meeste gevallen.

Er zijn mensen die om minder hoogdravende dingen beroemd zijn geworden, zoals we kunnen lezen in het werk van de Griekse schrijver Athenaeus van Naucratis (rond 200 n.Chr.). Athenaeus merkt in zijn werk op dat een groep mensen zich helemaal vol kon vreten. Eerder hebben we gezien dat de Romeinse keizer Vitellius (15 - 69 n.Chr.) wel een hapje lustte. Vandaag vertelt Athenaeus wat er op de grafsteen van ene Phyromachus (die we verder alleen kennen van zijn eetzucht) stond (Geleerden aan Tafel 10.7):

[...]Deze lage geul bevat nu Phyromachus,
Die alles dat hij zag doorslikte,
Als een woeste zwarte kraai die de hele nacht rondzwerft.
Maar nu ligt hij hier gewikkeld in een versleten mantel.
Maar O, Athener, wie je ook bent,
Zalf dit graf en bekroon het met een krans,
Als hij vroeger ooit met u gefeest heeft.

 Het is maar waar je beroemd om geworden bent. Vitellius was dan tenminste nog keizer...

Boekentip voor vandaag:
Athenaeus, The Learned Banqueters