Eergisteren reden de wielrenners in de Tour de France de Mont Ventoux op. Zonder het uitgebreid over wielrennen te hebben, deze berg heeft nogal een geschiedenis van beroemdheden die daar naar boven gingen (één beroemdheid kwam er zelfs om). De eerste beroemdheid die naar boven ging, ging echter niet op de fiets, maar te voet, samen met zijn broer en een aantal bedienden. Hij schreef erover in een brief aan een vriend. Deze beroemdheid was Petrarca. Nadat Petrarca een hele reeks vrienden had afgewezen (hij noemt allerlei redenen) om hem op zijn tocht te vergezellen, besloot hij zijn broer te vragen. Samen gaan ze op pad, waar broerlief gaat klimmen en Francesco de makkelijke paden opzoekt en er steeds achter komt dat die nergens leiden. Petrarca vertelt (De Beklimming van de Mont Ventoux 311-312):
Toen ik mijn broer bereikte, die, terwijl hij op mij zat te wachten, voldoende tijd had om uit te rusten, was ik moe en geïrriteerd. We liepen samen een tijdje verder, maar we hadden de eerste uitloper nog niet gepasseerd of ik was de omslachtige route die al net had geprobeerd, al vergeten en ik nam weer een lager pad. Opnieuw volgde ik een makkelijk indirect pad door de bochtige valleien, om er vervolgens alleen maar achter te komen dat ik in mijn oude problemen verviel. Ik probeerde alleen maar de ontberingen van het klimmen te voorkomen; maar geen menselijke vindingrijkheid kan de aard van dingen veranderen of iets een hoogte laten bereiken door het te laten dalen. We kunnen volstaan te zeggen dat, tot mijn ergernis en het plezier van mijn broer, ik deze zelfde fout drie of meer keer maakte gedurende een paar uur.Ze pakten het op de fiets toch handiger aan!
Boekentip voor vandaag:
Lex Reurings & Willem Janssen Steenberg, De Kale Berg
Francesco Petrarca, Die Besteigung des Mont Ventoux
Geen opmerkingen:
Een reactie posten