Dubbele mensen die zich met radslagen voortbewogen

Zoals eerder aangegeven schreef de Griekse filosoof Plato (427 - 347 v.Chr.) meestal in dialoogvorm. Hij legt verschillende mensen verschillende opvattingen in de mond en laat anderen daar dan op ingaan. Een heel interessant werk van Plato is de Symposion, dat gaat over een aantal gasten op een drinkfeest. Omdat het gisteren heel laat is geworden, besluiten de gasten niet teveel te zuipen, maar allemaal iets te zeggen over de god Eros van de liefde. Wat is liefde en hoe moeten we dat zien? Op een gegeven moment komt de beroemde komediedichter Aristophanes (446 - 386 v.Chr.) aan het woord. Hij vertelt over het ontstaan van liefde en begint door uit te leggen dat de mensheid er in het verleden anders bij liep (Symposium 189d-190b)

Nu zal ik trachten u over deze kracht te vertellen zodat gij deze kennis op uw beurt aan anderen kunt doorgeven. Welnu, allereerst moet ge dan iets weten over de gedaante van de mens en zijn gevoelens. Want onze allereerste verschijningsvorm als mens was heel anders dan nu. Zo waren er, wat het menselijk geslacht betreft, drie soorten en niet twee zoals tegenwoordig het mannelijk en het vrouwelijk geslacht. Nee, er bestond ook een derde geslacht dat het gemeenschappelijke van de twee andere in zich droeg. Nu bestaat alleen de naam ervan nog, en de geslachtsvorm zelf is verdwenen. In de oertijd was er dus een man/vrouw-vorm die bestond uit het gemeenschappelijke tussen man en vrouw, zowel in naam als in vorm. Nu kennen wij dat begrip nog uitsluitend als een scheldwoord. De verschijningsvorm van ieder mens was toen bovendien helemaal rond, want rug en zijde waren cirkelvormig. Ieder mens had vier handen en evenveel benen. Bovendien had hij twee gezichten die geheel identiek waren en op een ronde nek stonden. Maar op de beide gezichten, die een tegengestelde kant uitkeken, was een schedel geplaatst. Wel waren er vier oren, twee geslachtsdelen en voorts alle andere organen in hun overeenkomstige verhouding. Het schepsel liep rechtop, net als wij, en kon gaan waar het wilde. En wanneer die mens het op een lopen zette, deed hij dat als een ware acrobaat met gestrekte benen die in een cirkelvormige beweging rond- en rondgingen, en ook zijn armen gebruikte hij zodat hij op acht ledematen steunde die razendsnel rondgingen.

Interessante theorie. Uiteindelijk zijn deze mensen tegen de goden gaan ageren en hebben de goden besloten ze uit elkaar te halen. Mensen zijn sindsdien wezens met twee armen, twee benen en één hoofd en liefde is de wanhopige zoektocht weer in verbinding te komen met je wederhelft, letterlijk.