De geboorte van de koning

Het is Koninginnedag! Een mooi moment om stil te staan bij monarchie in de Oudheid. Vandaag geen Romeinse keizers, maar de ensi (koning) van de verschillende stadstaden in Mesopotamië, het huidige Irak. In de Mesopotamische Oudheid hing het koningschap voor een groot deel aan de steun van de specifieke god die de leiding had over het gebied waar de koning de baas over was. Hoewel de koning normaal gesproken zelf geen god was, in tegenstelling tot de farao in Egypte die wél als god werd vereerd, bemoeide de godheid in kwestie zich wel met koninklijke zaken.

een deel van de Gierenstèle

In de de 25e eeeuw v.Chr. had koning Eannatum de leiding over de stadstaad Lagaš. Deze koning is interessant omdat we van hem veel weten door de vondst van de zegenaamde Gierenstèle dat wordt genoemd als één van de gegadigden voor de titel "oudste historische document", voor wat het waard is. Op de Stèle wordt over een veldslag tussen Lagaš en de rivaliserende stad Umma verteld, maar ook over de geboorte van koning Eannatum en de rol van de godheid Ningirsu of Ninurta van Lagaš:

Heer Ningirsu bracht het zaad van Eannatum in. Bau [Eannatum's moeder] nam het zaad op en baarde hem. Over haar kind verheugde Bau zich. Inanna deed hem naast zich lopen. [...] Ningirsu mat hem met gespreide hand [...] Hij mat vijf el en een span [ca. 2,79 meter]. Ningirsu, zich hierover zeer verheugend, gaf hem een koninklijke roepingsnaam.

Een indrukwekkende figuur (en een zware bevalling, tenzij Ningirsu daar ook wat op bedacht). Eannatum was niet zomaar iemand, dus. Het werd een groot leider en een opvallende verschijning. In processies moet hij indruk gemaakt hebben op het volk, net als Beatrix tegenwoordig met Koninginnedag.