Een goeie tragedie en een open deur

Zonder het te weten, kent iedereen een beetje Aristoteles (384 - 322 v.Chr.). Een tekst moet om een goede tekst te zijn, voldoen aan een simpele eis: het moet een begin, een middenstuk en een einde bevatten. Iedereen heeft deze kreet al eens gehoord bij werkstukken op school of bij het schrijven van documenten op het werk. Aristoteles heeft het hier vooral over toneelstukken, tragedies.

Zoals we eerder vaak genoeg hebben gezien, Griekse filosofen zijn vaak nogal uitgebreid in de toelichting van hun principes. Aristoteles heeft er een sectie in zijn werk Poetica (±335 v.Chr.) aan gewijd. Wat bedoelen we precies met begin, middenstuk en einde? Hij vertelt (Poetica 1450b):

Een geheel is datgene dat een begin, een middenstuk en een einde bevat. Een begin is datgene dat zelf noodzakelijkerwijs nergens op volgt, maar waarna iets is of komt. Een einde, bij contrast, is datgene dat in zijn aard ergens op volgt, ofwel noodzakelijkerwijs, ofwel als een regel, maar dat niets heeft dat erop volgt. Een middenstuk is datgene dat op iets volgt en waar iets anders op volgt.

Fijn, Aristoteles! Bedankt! Nu is het allemaal duidelijk.

Boekentip voor vandaag:
Aristoteles, Poetica
Jay Clayton, 'Online Games: Literature, New Media, and Narrative,' op Coursera.org. (gratis online cursus)