Niet alle Romeinen stonden even open voor deze invloed. Een bekende criticus van de Griekse cultuur was Cato de Censor (234 - 149 v.Chr.), niet te verwarren met de een paar weken geleden uit het raam gehouden Cato de Jongere. Cato de Censor (het woord 'censuur' komt van het Romeinse ambt van de censor, die naast volkstellingen (census) ook de publieke moraal in zijn portefeuille had) leerde een historicus kennen die zijn liefde voor de Griekse cultuur wat ver doortrok. Zijn naam was Aulus Postumius. Volgens de Griekse historicus Polybius (203 - 120 v.Chr.) probeerde hij zijn werken in het Grieks te schrijven (waar hij niet bijzonder goed in slaagde) en bracht daarmee liefhebbers van de Griekse cultuur in discrediet. Cato had er zeker opvattingen over (Romeinse Geschiedenis XXXIX:4-8):
Hij [Postumius] ging zelfs zo ver om in Griekse dichtvorm een serieuze geschiedenis te proberen te schrijven, waarin hij in het voorwoord zijn lezers verzoekt hem te vergeven als hij, als een Romein, de Griekse taal en hun manier van het behandelen van het onderwerp niet geheel machtig is. Marcus Porcius Cato antwoordde hem op een manier die ik heel juist vind op dit onderwerp. Hij vroeg zich namelijk af waarom hij deze verontschuldigingen maakte. Als hij bevolen was door de Amphictyonische Raad [een overlegorgaan tussen Griekse steden] om geschiedenis te schrijven, dan zou hij misschien gelijk hebben om zo te spreken en zijn verontschuldigingen aan te bieden; maar om op eigen initiatief en zonder dwang te ondernemen om geschiedenis te schrijven en dan te smeken om verontschuldigingen voor zijn barbarisme, dat was duidelijk krankzinnig en diende nauwelijks een doel, zoals wanneer een man zich inschreef voor een wedstrijd in het boxen of in de pankration zich bij het betreden van het stadion, wanneer het op het vechten aankwam, aan de toeschouwers zou verontschuldigen voor als hij het worstelen of de klappen niet zou aankunnen.
Boekentip voor vandaag:
Polybius, The Histories Volume VI
Geen opmerkingen:
Een reactie posten