Hoe krijg je je dochter geëxecuteerd?

Eén van de belangrijkste principes die ten grondslag liggen aan onze moderne ideeën van gerechtigheid is het gelijkheidsprincipe. Gelijke monniken, gelijke kappen. Een situatie waar het in juridische zin uitmaakt of je Jantje dan wel Pietje vermoordt, kunnen we ons niet voorstellen en wanneer de zwakkere wordt onderdrukt door de sterkere, is het geen uitgemaakte zaak dat de sterkere wint. Een ander principe is dat iedereen verantwoordelijk voor zijn/haar eigen daden is. Wanneer iemand anders dan de misdadiger bestraft wordt voor een misdaad, dan vinden we dat onterecht.

Er is wel een tijd geweest dat hier anders tegenaan gekeken werd. Zo worden beide principes in de eerder besproken Code van Hammurabi uit de 18e eeuw v.Chr. met voeten getreden (Code van Hammurabi 209-214):

Als een man een vrijgeboren vrouw slaat, waardoor ze haar ongeboren kind verliest, dan moet hij tien shekels betalen voor haar verlies.
Als de vrouw sterft, zal zijn [van degene die de vrouw geslagen heeft] dochter geëxecuteerd worden.
Als een vrouw van een vrije klasse [lager dan de eerstgenoemde] haar kind verliest door een klap, zal hij vijf shekels in geld betalen.
Als de vrouw sterft, betaalt hij een halve mina [een veelvoud een shekel].
Als hij een slavin van een man slaat en zij verliest haar kind, zal hij twee shekels betalen.
Als deze slavin sterft, betaalt hij één derde van een mina.

De wetten maken sterk onderscheid tussen drie verschillende niveaus van mensen met elk een eigen waarde en duidelijk is dan een vrouw een bezit is. Wanneer je iemands dochter dood, word je zelf niet bestraft, maar wordt je dochter geëxecuteerd. Destijds was dat gangbaar.

Boekentip voor vandaag:
Hammurabi, The Oldest Code of Laws in the World