Niet alleen helemaal bovenaan is het van belang om goede mensen te hebben, maar vooral ook net daaronder. Generaals en bureaucraten zijn de bekendste voorbeelden, maar onder de keizers Traianus (53 - 117 n.Chr.) en Hadrianus (76 - 138 n.Chr.) was een architect een belangrijke persoon. Apollodorus van Damascus (±50 - ±130 n.Chr.) bouwde bruggen om legioenen te verplaatsen, tempels in de steden, de beroemde Zuil van Traianus en nog veel meer. Daarnaast was hij een vertrouweling van Traianus.
Hadrianus had een mindere relatie met de grote architect. Dat had mede te maken met het feit dat de keizer zelf ook dacht mooie gebouwen te kunnen ontwerpen. Zo ontwierp hij een tempel aan Venus en Roma voor op het forum van zijn adoptiefvader en legde de plannen voor aan Apollodorus, vermoedelijk om complimenten te oogsten. De Romeinse historicus Lucius Cassius Dio (±155 - na 229 n.Chr.) vertelt echter wat de reactie was (Romeinse Geschiedenis LXIX.4.4-5):
De architect stelde in zijn antwoord als eerste dat de tempel op een hoger terrein had moeten worden gebouwd en dat de aarde eronder uitgegraven moest worden zodat het het er vanaf de hoge positie indrukwekkender uit zou zien vanaf de aanlooproute [...] Ten tweede zei hij dat de standbeelden [van de goden] te hoog waren voor hoogte van de cella. "Want nu," zei hij, "kunnen de godinnen, als ze willen opstaan en naar buiten gaan, dat niet doen."Volgens Cassius Dio liet de keizer de architect om deze reden executeren. Of dit waar is, is twijfelachtig, maar het is volkomen terecht, toch?
Boekentip voor vandaag:
Cassius Dio, Roman History
Edward Gibbon, Verval en ondergang van het Romeinse Rijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten